نوشته‌هایی با طعم انقلاب اسلامی

عارف همان بازیگری است که روحانی از رفتارش ناخرسند است. برخی شاید براین باور باشند که عارف با سفرهای استانی خود سهم بسزایی در ورود اصلاح طلبان به مجلس داشته، که این باور دور از واقع نیست. اما چه هدفی در پس این رفتارهای سیاسی عارف نهفته است؟
عارف یکی از گزینه های جدی ریاست مجلس است، چرا که بعد از کناره گیری از رقابت های انتخابات ریاست جمهوری؛ نزدیک ترین مسندی است که بتواند حس قدرت طلبی او را ارضاء نماید. از سوی دیگر دولت نیم نگاهی به لاریجانی دارد که در مجلس قبل برای دولت هزینه های زیادی پرداخته است.
از این رو عارف متوجه آن هست که شاید مجدداً جمع بندی نخبگان اصلاح طلب و دولتی ها به سمت انصراف وی از صندلی ریاست مجلس سوق پیدا کند. از این رو با این سفرهای استانی سه اقدام را پی ریزی کرد.
اول اینکه با حضور در مراکز برخی از استان ها و انتشار لیست تدبیر و امید در حوزه های انتخابیه با سرلیستی خود به نوعی نمایندگان راه یافته به مجلس را مدیون اقدام و تدبیر خویش کرده است
دوم بدنه اجتماعی خود را به رخ طرفداران دولت و اصلاح طلبان کشید و به نوعی این پیام را منتقل کرد که دارای پشتوانه مردمی است و از سوی دیگر راه را برای چانه زنی با نمایندگان لیست امید در مجلس برای ریاست خود هموار کرد چرا که نمایندگی برخی از آنها را مدیون اقدامات سیاسی خود میداند
سوم اینکه این استقبال ها و حمایت های مردمی این پیام را به روحانی مخابره کرده است که در صورت انصراف و کناره گیری از ریاست مجلس رقیب جدی و سرسختی برای روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده است.
گویی عارف به بهانه حمایت از نمایندگان لیست امید یک سال زودتر سفرهای انتخاباتی خود را شروع کرده است و شاید اگر به صندلی بهارستان نرسد، برای صندلی پاستور خیز بردارد. در هر صورت این روزها اصلاح طلبان می خندند اما قطعا روحانی به فکر فرو رفته است. چرا که اقدامات عارف به هیچ عنوان خوشایند او نیست.